Rzymska - Ma kruche, wydłużone listki o widocznych nerwach. Tworzy zwarte, podłużne główki podobne do kapusty pekińskiej. W smaku jest słodsza i delikatniejsza od powszechnie znanej sałaty masłowej. Doskonale smakuje z ciężkimi sosami na bazie majonezu oraz serami pleśniowymi i orzechami.
Lodowa - To krucha sałata o jasnozielonych liściach, które tworzą zwartą główkę podobną do kapusty. Ma łagodny smak i lekko chrupie. Jako jedyną z sałat kroi się ją nożem w paski, a nie rwie palcami. Sałata lodowa jest wspaniałym dodatkiem do dań typu fast food, a także sosów jogurtowych.
Dębolistna, czerwona karbowana - Ma karbowane zielone liście o charakterystycznym bordowym zabarwieniu. Delikatna w smaku, lekko orzechowa. Podaje się ją w mieszankach z innymi odmianami jako kolorystyczne urozmaicenie i wzbogacenie walorów smakowych sałatki, a także do dekoracji potraw. Doskonale komponuje się z winegretem i sosem śmietanowym.
Rukola - Liście tej sałaty przypominają wyglądem liście mlecza. W smaku jest ostra (pieprzowa), dlatego z reguły łączy się ją z innymi odmianami sałat lub podaje do mało wyrazistych potraw. Doskonale komponuje się z listkami botwinki, szpinaku oraz kiełkami i sosem winegret, przyprawionym miodem, który lekko łagodzi ostry smak rukoli.
Endywia - Ma dość grube, karbowane i mięsiste liście, które związuje się gdy podrosną, aby środek sałaty pozostał biały, a tylko zewnętrzne listki zabarwiły się na zielono. Ten zabieg łagodzi nieco jej pikantny, lekko gorzkawy smak. Endywia dobrze komponuje się z ostrymi serami i z dodatkiem orzechów. Zawiera więcej związków mineralnych i witamin niż inne sałaty.
Radicchio - Sałata o bordowych listkach z białym nerwem ma charakterystyczną goryczkę, którą można złagodzić dodając do sosu odrobinę miodu lub cukru.
Rukiew wodna - Ulubiona sałata Napoleona, bardzo bogata w witaminy(szczególnie dużo witaminy C) i sporo wapnia (70 mg/100 g), stąd wykorzystywana podczas ich niedoborów w organizmie. Regularne spożywanie dań z rukwią wodną zmniejsza ryzyko zachorowania na raka.
